Verslag door Daniël de Rijke
Na een lange dag rijden op weinig slaap, komt het konvooi bestaande uit vier auto’s aan in Kyiv. ’s Avonds moeten er nog 5 motoren worden afgeleverd verspreid door de stad. In het centrum moet de tot evacuatie auto omgebouwde Mitsubishi Pajero worden opgehaald. De Pajero gaat naar het International Legion in Chasiv Yar. In eerste instantie zou de Evac car worden opgehaald in Lviv, maar het medische team kon niet tijdig weg uit dit zwaar bevochten stadje: `Unfortunately due to battle orders my guys were unable to move from front.’ En ook nu krijgen we een bericht: `Due to unforseen circumstances we cannot pick up the Pajero, can we do it later today?’ Dat kan. Ik stel voor: `Anytime between 16.00 and 17.30 is good’. Het antwoord is bondig: `Ok good’.
Om drie uur’s middags moeten wij nog tien helmen, tien brillen en een stel handschoenen en kniebeschermers afleveren aan een eenheid van de 42ste brigade bij het Holenklooster. De soldaat die ons ontvangt noemt zichzelf Franco. Voor de oorlog was hij acteur, vandaag speelt hij zijn rol op het strijdtoneel. Hij heeft al zijn mannen meegenomen en is erg dankbaar voor de helmen. Daarom heeft hij een kleine rondleiding in een plaatselijk museum voor traditionele muziekvoor ons geregeld. Een dame uit het museum vertelt ons precies wie de instrumenten wanneer heeft gemaakt en wat ze betekenen voor de Oekraïense identiteit. Het zijn allemaal verschillende snaarinstrumenten, sommige met wel tientallen snaren. Franco zegt er maar één ding over: De Russen hebben alleen de balalaika en die heeft maar drie snaren, wij hebben zoveel meer instrumenten met zoveel meer snaren.”
Al met al zijn we een uur binnen. Aan het eind kwam er een lokale topartiest een mini concert spelen. Op een podium prachtige muziek met op de achtergrond foto’s van soldaten in actie. En dat allemaal voor tien helmen. De nood is hoog.
“Hi Daniel, sorry, still busy. Will need a bit more time”. De Pajero wordt pas later vanavond opgehaald. We nemen hem voor de zekerheid mee naar de rugbyers. De rugbyers trainen op donderdagavond in een oud sovjet voetbalstadion. De tribunes met vervallen bankjes zijn blauw geel geschilderd en verlicht. Het veld is onverlicht. De training houdt dan ook noodgedwongen op bij zonsondergang.
De rugbyers die trainen zijn de mannen die nog niet zijn opgeroepen. Van de 80 rugbyers inde regio Kyiv (de leden van de Kyiv Rugby Union) zijn er nog een kleine 30 over in de stad. Ze zijn bijna allemaal op training. De 50 vechtende rugbyers zijn gelegerd rondom Kharkiv. Wij brengen ze 8 elektrische motoren, een Land Cruiser en een Opel Vivaro. Daarnaast 18 helmen, 18 scherfvesten en traumapacks. Die nacht zal Rusland het offensief richting Kharkiv beginnen en zijn de spullen nog harder nodig.
De rugbyers zijn bezorgd. Over een week zal de nieuwe mobilisatiewet ingaan en moet iedereen zich melden. Meer rugbyers zullen dan worden opgeroepen en naar het front moeten. In deze tijden is de angst nog groter. Het is niet alleen de normale doodsangst die hoort bij een oproep voor het front. Het is ook nog in tijden dat het Oekraïense leger te weinig wapens en munitie heeft.
Na de training is er, zoals het rugbyers betaamt, tijd voor de derde helft. In de lokale rugby-kroeg wordt gedronken, dankwoorden worden uitgesproken en tegen elf uur gaan we naar huis. De aanwezige Oekraïense rugbyende soldaat is dan al vertrokken met de Land Cruiser. Hij moet de volgende ochtend vroeg weer terug aan het front zijn.
“Is it okay to get it tomorrow morning?” vraagt het medische contact van het International Legion. Geen probleem. Om 9 uur ‘s ochtends staat er een Portugese sniper voor het hotel in Kyiv. Hij is door het medisch team in Chasiv Yar gevraagd om de ambulance daarheen te rijden. De sniper is al twee jaar in Oekraïne. De meeste tijd traint hij de lokale strijdkrachten, maar soms gaat hij zelf ook naar het front. Vanaf een kilometer of twee kan hij de Russen doodschieten. In Chasiv Yar is de situatie ondertussen nog steeds ernstig. De sniper belooft snel een foto van de Pajero tijdens een medische evacuatie. We hebben er 150 traumapacks ingelegd en drie brancard en een partij zware pijnstillers. De traumapacks zullen verdeeld worden onder de verscheidene brigades die bij Chasiv Yar strijden.
